Daar waar het goed gaat

Niet daar waar je vandaan komt, maar daar waar het goed met je gaat, is je thuis

Bright Richards

Laatst zag ik tijdens een wandeling twee labradors door de velden wandelen richting een boerderij. Geen mens in de buurt. Even daarvoor was ik ze al ergens lui liggend in een weide tegen gekomen. Nu waren ze kennelijk op weg naar huis, lekker op hun gemak.

Het bezorgde mij een warm en blij gevoel. Hoe mooi moet het zijn voor een hond om zo rond te kunnen scharrelen. Om zelf controle te hebben over waar je gaat of staat. Lekker in het hier en nu.

Het trof mij dat ze daar waren, daar waar het goed is.

We moeten realistisch zijn. Heel veel van onze honden kunnen we zo’n leven niet bieden. Omdat het niet veilig is of overlast veroorzaakt. Toch kunnen we ze best tegemoet komen.

Heel vaak zie ik mens en hond in situaties waarin beiden worstelen. Vaak gaat het om honden die zich niet veilig genoeg voelen in onze drukke, kolkende wereld. Die deinzen terug of kiezen de aanval. Of het zijn honden die door die zelfde omgeving volledig overprikkelt zijn en alleen nog maar opgewonden aan hun lijn kunnen hangen. Men blijft het standvastig proberen in die omgeving in de hoop dat hun hond het uiteindelijk gaat leren. Helaas gebeurt dit zelden.

Er wordt gestuurd, gecontroleerd, gemopperd. Menige traan is gevloeid. Veel schuldgevoelens aangewakkerd. Geloof me, ik deed dat ook. Totdat Scott mij anders leerde.

Hoe mooi is het om ergens te zijn waar het goed is. Waar zowel jij als je hond kan zijn wie je bent, waar je met elkaar verbonden bent zonder dat je de ander moet controleren of sturen. Waar je in volledig vertrouwen met elkaar kan oplopen, genietend van elkaars aanwezigheid.

Voor mij en Scott betekent dat het bos, met name heel vroeg in de morgen. In blind vertrouwen doen wij samen ons eigen ding. Hij snuffelt, scharrelt, volgt spoortjes en rent rond. Terwijl ik geniet van de omgeving, van hem en van de gezonde wandeling. Regelmatig kijken we elkaar aan om te vertellen hoe we genieten.

Ik ben geen ochtendmens en ook niet van de regelmaat, maar door dit contact heb ik elke dag het verlangen om weer met hem op pad te gaan.

En.. het bijzondere wat er gebeurd is dat we moeilijkere situaties  (want die poppen van zelf een keer op) ook veel beter aan kunnen.

Weet jij waar het goed is voor jouw hond, voor jezelf en jullie beiden? Waaraan merk jij dat?
Ik ben heel benieuwd naar je antwoord.

Mocht je moeite hebben met het vinden van een fijne plek voor jullie dan kijk ik graag met je mee, klik hier.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *