Oogcontact met je hond is een van de meest belangrijke pijlers in de omgang met je hond. Door oogcontact ontstaat een wederzijds begrip en, als er gehoor aan wordt gegeven, ook respect en een juiste communicatie.
Tot op heden wordt in de hondentraining vaak het gezegde ‘kinderen die vragen worden overgeslagen’ gebezigd. Een hond mag niet bedelen, moet wachten tot etenstijd voor zijn eten, wachten tot jij tijd en zin hebt om naar buiten te gaan. Eenmaal buiten mag hij niet vragen om steun, want dan moet je een stap achteruit doen.
Hij mag je aankijken voor een voertje, maar het voertje komt pas als hij iets doet wat wij willen. Hij doet het niet omdat hij een innerlijke behoefte voelt datgene te doen wat je van hem vraagt.
Bedenk voor jezelf maar hoe je je zou voelen als dit op dagelijkse basis gebeurd met jou.
Je hond heeft gaandeweg afgeleerd om je aan te kijken, om hulp te vragen. De enige reden om je aan te kijken is verworden tot het mogelijk krijgen van een beloning.
Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat de motivatie achter het kijken om een beloning te verkrijgen een totaal andere is dan het aankijken voor begrip, steun en hulp. De laatste blik resulteert in de aanmaak van het hormoon/neurotransmitter Oxytocine. Zowel bij jou als bij je hond! Dit is iets wat je werkelijk gaat voelen als je er bewust voor kiest om zo met je hond om te gaan. Het zorgt voor emoties die bijdragen aan de zorg voor elkaar, zowel vanuit jou als baas als van je hond voor jou!!!
Hoe krijg je dit voor elkaar?
Vergeet even de beloningen. Begin gewoon in huis. Ga eens letten op het oogcontact dat je hond met je maakt gedurende de dag. Zorg dat hij ziet dat jij het ziet. Kijk terug en zeg wat. Ga in op de vraag. Hoe vaker je dit contact toe staat en hoe beter je je hond leert kennen, des te meer zal je begrijpen wat hij bedoelt. Maar hij zal zelf ook meer gedrag gaan vertonen om het je uit te leggen.
Wacht bijvoorbeeld met eten geven tot hij er om komt vragen. Kijk hem aan en vraag of hij eten wil. Is het antwoord ja (waarschijnlijk blije hond) dan geef je hem te eten. Of je de vraag nu in je hoofd beantwoord of hardop maakt niet uit. Het gaat er om dat de hond begrepen heeft dat je hem begrepen hebt. In het begin kan het je wel helpen om het uit te spreken.
Verstop iets voor hem, maar zo dat hij er net niet bij kan. Als hij naar je kijkt voor hulp, vraag je of hij hulp nodig heeft en geeft hem die.
Wil hij naar buiten, zoek zijn ogen en vraag het hem.
Komt er een andere hond aan, kijk je hond aan en vraag aan je hond wat hij wil en volg hem daarin.
Wil hij spelen, idem.
Wil hij steun, geef hem steun. Zet hem bijvoorbeeld tussen je benen en masseer hem.
Maak sowieso vaak oogcontact.
Moet je altijd ja zeggen op zijn vraag? Het belangrijkste is dat hij zich gehoord voelt en begrepen. Net als ons mag hij ook best nee als antwoord krijgen. Of: ik heb je begrepen, maar ik kom dadelijk. Maar begrijp dat hij ophoudt met vragen als het antwoord altijd nee is. In het geval van bedelen aan tafel is dat dan wel weer handig 
😉.
Steun vragen zou ik altijd positief beantwoorden.
Andersom geldt het ook. Als jij iets van hem wil, kijk hem dan aan. Maak bewust oogcontact. Ik vraag mij daar altijd direct bij af, wat ik van hem vraag. Soms kunnen dingen voor ons wel nut hebben, maar is het voor de hond een onnozele bedoening. Naast lopen of zitten bij elke straathoek vinden wij mensen wel handig, maar dient geen enkel doel voor je hond. Vraag regelmatig iets wat hij ook leuk of prettig vindt, bijvoorbeeld zoekspel doen.
Probeer het eens een paar weken uit. Ikzelf heb prachtige ervaringen met Scott, die me soms heel diep raken. Ik voel bijna de gelukshormonen gieren bij ons beiden.
Maar vooral, doordat ik naar hem luister kijkt hij mij oprecht aan, luistert beter en komt bij me voor rust en steun.
Kijk nog eens naar het filmpje van een zoekende Scott dat ik eerder geplaatst heb. Daar zie je een hond die geleerd heeft te vragen om hulp.
Vriendelijke groet,
Mirjam