Hallo,
Ik zal me even voorstellen, mijn naam is Meija en mijn hond heet Sita. Via een stichting heb ik Sita gekregen, om hulphond (signaalhond) te worden. Ik had al snel door dat ze niet de hond was die ik had verwacht. Ze vernielde heel veel dingen. Ze deed vaak dingen waarvoor ze voor straf de bench in moest gaan. Elke keer daagde ze dit gedrag uit en ik probeerde haar op een of andere manier af te leiden. Later hoorde ik dat ze vaak bij de vorige eigenaar een time out kreeg in de bench of opgesloten in een kast. Ook had ik geen klik met Sita, zelf wist ik het niet meer.
Op een zaterdag zag ik een groep honden een demo geven en ben heel brutaal naar de groep gelopen. Zo kwam ik in contact met Servicedog en ik kon elke woensdag meedoen aan de groepstraining op het Koopmansplein. Mirjam doet deze training en zo heb ik haar leren kennen. Vaak wist ik het niet meer en dacht regelmatig om Sita weg te doen. Niet alleen in mijn belang, wist vooral dat Sita niet gelukkig was bij mij. Op een gegeven moment heb ik de knoop door gehakt en via Servicedogs aan gegeven dat ik niet verder met Sita wilde. Vergeet niet, dat Sita mijn hulphond moest. Ze was geen hulphond en ook geen gewone huishond. Ze was vooral een bange en een moeilijke hond. Bang voor een vuilniswagen en nog veel meer. Mirjam kwam bij me, voor een gesprek om Sita ergens anders te plaatsen. Toen het gesprek zowat afgelopen was, vroeg Mirjam of ik Sita echt weg wilde doen.. Ze had gelijk, ik kon geen afscheid van Sita nemen. Ik had gewoon hulp nodig. Ik besefte ook dat ik in een negatieve spiraal zat om dat ik het gewoon niet meer wist. Mirjam stelde voor, om elke week met Sita te trainen en daar ben ik op in gegaan.
We trainen nu een paar maanden. Eerlijk gezegd, de verandering zag ik al na een paar weken. Bezoek kon niet normaal binnen komen, want Sita ging direct tegen iemand op springen. Nu doet ze dat niet mee. Mirjam leerde heel anders met Sita om te gaan. Ik moest leren om anders met Sita om te gaan en vooral volhouden/consequent zijn. Sita vindt het gewoon leuk om dingen voor je te doen. Dingen die vroeger op de grond lagen, maakte ze kapot en nu geeft ze het aan je. Als we gaan wandelen, kijkt ze naar mij als iemand achter mij loopt of fietst. Ze kijkt dan heel trots naar me, en ik ben ook trots op haar. Sommige dingen vind ze nog wel eng, meestal laat ik haar riem los en loop gewoon door.
Maar ik vertrouw haar, want ze komt me wel achterna.
Zonder Mirjam had ik Sita niet meer gehad. Toen ik Sita in het begin had wilde ik nooit meer een hond, dat zegt wel heel veel. Ik heb altijd honden gehad en ben gek op honden.
Wat vooral belangrijk is, dat Sita en ik een klik hebben. Ze komt spontaan op schoot liggen en kiest voor mij als dat moet. Ik geniet nu van haar en we zijn een leuk koppel.